Column geschreven door Dirk Karten
,,Kijk, hij zit verscholen op die tak”, zegt de buurvrouw en nipt van haar onafscheidelijke rosé. ,,Daar slaapt hij iedere nacht. Via het frame van de schommels, springt hij de boom in”, vertelt de oplettende Limburger met kenmerkend gezellig ‘zachte G’. Het schemert al flink. Het gezelschap dat zich spontaan naast onze voortent op veld Noorthoeck verzamelde, heeft moeite ‘hem’ te zien en fotograferen. Onderwerp: een pauw. De bontgekleurde vogel brengt de nacht door in de hoge boom die achter de tweeënhalve meter hoge haag staat. De haag houdt aangenaam de (zee)wind tegen, maar dempt niet de roep van de pauw. Want het dier heeft soms smart. Bittere. Met een geluid alsof zijn ziel wordt versnippert, weent het luidkeels om zijn eenzaam bestaan en verloren familie.
,,Er is echt weinig verkeer op de Voet- of Kraagweg waar onze camping aan ligt, maar toch slaagde zijn maatje erin zich plat te laten rijden”, vertelt campingeigenaresse Ellen van der Burgh.
Gelukkig heeft de pauw genoeg gezelschap. Naast de campinggasten leven er konijnen, herten, geiten en een gezellige paarden- en pony familie. Laatstgenoemde huist in de weide aan de overkant van de weg. Wel zo fijn want zo blijven steekvliegen en minder geslaagde geurtjes ver van de royale campingplaatsen.
Toen gebeurde er iets geks. Ons normaal jachtige leven als zelfstandig ondernemers kwam snel in een soort ruststand. Strandzand tussen de immer vluchtig draaiende tandwielen des levens? Geen vliegtuigen, geen trein, geen snelweggeluiden maar een gezellige pauw. Of haan met Alzheimer die soms het dag- en nachtritme niet uit elkaar kan houden. (‘er was er een die het te bont maakte, die heeft een andere bestemming gekregen’ aldus Ellen cryptisch).
Wij draaiden de pootjes van onze caravan uit nood uit op deze midi-camping. De kustcampings zaten in juni (!) propvol Oosterburen en 65+-ers die ‘drie maanden van tevoren reserveren’. Die boodschap kregen we te horen toen we de geplande startcamping voor onze roadtrip door Nederland belden of er plek was. De ACSI-gids en app bleek plotseling broodnodig. Tot de verlossende zin: ‘jullie zijn van harte welkom, we hebben plek zat’ weerklonk door Ellen van der Burgh. Zo begon onze roadtrip tussen de aardappelvelden op een SVR-camping met tien veldjes en een camperveld. Naast deze 85 comfortplaatsen met water, afvoer, elektra is er een deel met vaste plaatsen.
,,Leuk dat jullie er zijn. Ik vind het gezellig nieuwe gezichten te zien”, zegt de goedlachse campingeigenaresse oprecht. Haar domein, en deels van manlief Arie, is een knusse receptie. Tevens pleisterplaats voor het delen van lief en leed van vaste gasten en ‘aanwaaiers’ zoals wij. De vrieskist vol lekkere ijsjes is haast groter dan de balie. Naast deze versnapering kun je daar kakelverse eitjes van de boer kopen en broodjes bestellen. Die worden persoonlijk afgeleverd, mits het niet regent. Geen winkeltje, ja, de krant. En info over de regio, aangevuld met persoonlijk gegeven tips.
Allemaal leuk, maar dikke neus dachten wij. Wat hebben we te zoeken tussen de kleibinten? Saaie meuk! Op de zee na waar we fans van zijn.
We trekken normaal gesproken als moderne nomaden over de grenzen. Omstandigheden dwongen ons tot dichterbij huis blijven. Dan zit je dan als stedeling in – of all places – Rockanje op een ‘boerencamping’.
Op tafel de stapel folders en plattegrond van Voorne-Putten die we bij het inchecken kregen. Bij het eerste kopje koffie onder onze luifel keken we elkaar aan en dachten allebei ‘wat doen we hier?’
,,Wat? Half tien?”, schrikt mijn vrouw wakker. We bleken geslapen te hebben als de welbekende os. Omdat een vers eitje bij het ontbijt smaakt, de receptie opgezocht. ,,Vage shizzle wat deze camping met je doet Ellen’’, zeg ik halfslapend. ,,Wat een rust en ruimte. Lekker sfeertje. En onwijs mooi sanitair.” ,,Dat hoor ik vaker. Maar al wat wij doen is het aanbieden van een grasveldje met een haag. En er zijn echt meer campings met mooi sanitair. Zeg jij het maar wat ons bijzonder maakt”, klinkt het nuchter.
Die zit. Want gezelligheid maak je zelf. En sommige buren zetten hun caravan met de kont naar het midden van het veld als sein ‘ik ben gesteld op privacy’. ,,Jullie hebben een dwarsligger op jullie veldje zag ik”, stelt Ellen. ,,Toch is ook bij deze veldgenoot ruimte voor een groet of tip toen bleek dat we dezelfde caravan hebben”, zeg ik. Maar ja, wat vormt de ziel van deze camping?
Een afdoende antwoord vonden we na ruim twee weken kamperen en recreëren. (bijboeken zonder gezeur als we toch onverhoopt eerder weg moesten) Want wat een verblijf van een paar nachten zou zijn, werden er achttien. Bizar voor een stel dat nooit langer dan een week op dezelfde plaats blijft. Genoeg tijd om het voormalige eiland, de schilderachtige dorpjes en gehuchten/buurtschappen en hun bewoners te leren kennen.
De ziel van camping Van der Burgh is dan de combinatie van dit alles: gastvrijheid, ligging, rust, comfort, geweldige natuur, de heldere zee, het nautisch leven op het Haringvliet, laagdrempeligheid. Positief bedoelde ‘kneuterigheid’.
Doosje verse aardbeien en kersen langs de wegkant. In de knusse theetuin van een B&B wat drinken met zicht op het Brielse meer. Een flesje wijn kopen bij de ambachtelijke wijngaard waar een schurftige hond je begroet en de eigenaar zich met moeite zich losrukt van de verzorging zijn druivenranken. Vuistgrote libelles die je begroeten bij ‘hun’ meertje. Plattelandstoerisme onder de rook Europa’s grootste zeehaven. Waar groot, groter, grootst geldt op de imponerende Maasvlakte. Opvallend genoeg roken we niets van al die bedrijvigheid aan de rand van ’ons’ eiland. Ook niet van het Botlekgebied. ‘Een paar keer per jaar ruiken we wat als de wind uit het noorden staat’, aldus dames in de theetuin. Voorne-Putten: verborgen parel van Zuid-Holland.
Alles bij elkaar geeft het een warm ‘thuisgevoel’ waardoor scherpe kantjes van het dagelijks leven vervagen. Op de schitterende, vaak windvrije fietspaden groeten mensen elkaar nog. In de horeca is er onversneden aandacht voor de klant. En fiets je ´s avonds later terug door het prachtige natuurgebied Voornes Duin, dan loop je kans een ree in het wild te spotten. De zorgen spoel je van je af in de zoute zee, op tien minuten fietsen van de camping. Of het zoete water van het Haringvliet. Strandzand verdwijnt uit je zwembroek in de royale douches op onze midi-camping. Een plek waar ook gezinnen het nodige aan kleinschalig vertier kunnen vinden. Zoals ponyrijden. Gezellige thuisbasis, ook voor een spontaan gesprek met medekampeerders tijdens het afwassen. Of legen van het cassettetoilet… (gelukkig is het chemisch toilet in de openlucht).
Al is dit laatste nou net het enige zielloze klusje op de camping…
Dirk en Coby Karten
(verbleven in juni 2017 op de camping)